foto: 1964

Onze Lieve Vrouwe van Amersfoort

In 1954 trekt de lagere jongensschool uit de Butjesstraat in bij de meisjes in de oude school `achter de A-Kerk. In de omgekeerde richting verhuist de meisjes-ulo naar de Butjesstraat, zodat daar een gemengde ulo ontstaat. Als de ulo aan de Butjesstraat in 1963 naar een nieuwgebouwd onderkomen vertrekt, komt de school weer vrij. Het gebouw biedt na een flinke verbouwing weer onderdak aan een lagere school. De school krijgt de bijna-vergeten naam van de lagere meisjesschool aan de Schoolholm: Sint Michaëlschool. In een tijd waarin de religieuzen voor de klas en in de leiding gaandeweg plaats maken voor leken, krijgt de school de naam van de beschermheilige van de Orde van Onze Lieve Vrouwe van Amersfoort. Schoolhoofd zuster Gabriëlis wordt in 1965 door haar orde overgeplaatst. Haar functie wordt overgenomen door de eerwaarde zuster Baptista Maria. Zuster Baptista is de laatste religieuze aan het hoofd van de Michaëlschool. Haar vertrek twee jaar later (juli 1967) markeert een omslagpunt voor de school en geeft concreet vorm aan de ontzuiling. Het nieuwe schoolhoofd is een leek en zij heet Mieke Lindemann. Mieke zal jaren lang een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van de school en binnen de KOC. Haar loopbaan speelt zich af in een periode van overgang. Aan de Schoolholm, waar zij haar schoolcarrière begon, stonden religieuzen in habijt voor de klas en werd de school geleid door religieuzen. Bij het vertrek van Mieke spelen religieuzen geen enekel rol meer in de school.

Nieuwe levensvatbaarheid

De jaren zestig en zeventig zijn zware jaren voor de St. Michaëlschool. Naast het ouder worden van de na-oorlogse geboortegolf, waardoor het leerlingenaantal daalt, is er een andere ontwikkeling die de levensvatbaarheid van de school bedreigt. Buiten de stad wonen is in deze jaren populair. In de binnensteden wonen steeds minder gezinnen. De Michaëlschool, gelegen in het hart van de oude binnenstad, dreigt de dupe te worden. De school bedenkt een list. Als eerste in de stad begint de Michaëlschool met het aanbieden van buitenschoolse opvang. In de binnenstad zijn grote werkgevers gevestigd, zoals de universiteit, de Provincie en de Gemeente Groningen. Werknemers die buiten de stad wonen maar in de binnenstad werken, kunnen dankzij de nieuwe voorziening hun kinderen naar de St. Michaëlschool sturen. De truc werkt. De school blijft voldoende leerlingen trekken om levensvatbaar te blijven, hoewel de situatie soms precair blijft. Tegelijkertijd is er sprake van een andere trend. Voor veel ouders is de religieuze signatuur van een school niet meer bepalend, laat staan doorslaggevend bij het maken van een schoolkeuze. Ouders zijn minder dan vroeger verbonden met het katholicisme. Kwaliteit, nabijheid en de aanwezigheid van vriendjes en vriendinnetjes op een school zijn belangrijker factoren. Steeds meer kinderen van niet-katholieke huize bezoeken de St. Michaëlschool. De school ontvangt ze met open armen. Als later het wonen in de binnensteden weer aan aantrekkingskracht wint, profiteert de Michaëlschool mee. Het aantal leerlingen neemt weer toe en de school bloeit. De Michaëlschool blijft actief in de buurt. Anno 2012 is de St. Michaëlschool aan de Butjesstraat één van de twee scholen onder de vleugels van de KOC.